Οι Ζακυνθινοί γιούχαραν τους Κιμούλη-Μαρκουλάκη στον Οθέλο, στο υπαίθριο.

Με τη χαρακτηριστική έκφραση «Στα μούτρα σας…» απάντησε ο Γιώργος Κιμούλης στα γιουχαΐσματα των Ζακυνθινών διακόπτοντας στη μέση την παράσταση. Η παράσταση του Κιμούλη « Οθέλλος» με τους Σμαράγδα Καρύδη και Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη, δεν βρήκε για μια ακόμη φορά την ανάλογη ανταπόκριση από το κοινό. Η παράσταση ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς και με ένα γεμάτο θέατρο που ανυπομονούσε να δει και να απολαύσει τους εξαιρετικούς ηθοποιούς. Ωστόσο μεσούσης της θεατρικής παράστασης, ακούστηκαν έντονα κάποια αποδοκιμαστικά σχόλια (ουυυυυυ…τι είναι αυτά ρε!), γεγονός που ανάγκασε τον ηθοποιό να διακόψει το έργο. Στα επικριτικά αυτά σχόλια ο Γιώργος Κιμούλης απάντησε «Στα μούτρα σας..» φανερά εκνευρισμένος. Ζήτησε συγγνώμη που διέκοψε την παράσταση και είπε χαρακτηριστικά: « Μπορεί κάτι να μη σας αρέσει, είναι δικαίωμά σας , αλλά σας παρακαλώ πολύ, όπως όταν δεν μας αρέσει ένα βιβλίο δεν το καίμε, όπως όταν δεν μας αρέσει ένας πίνακας δεν τον σκίζουμε, έτσι και δεν διακόπτουμε μια παράσταση. Είναι ακριβώς το ίδιο» Το όλο θέαμα απλά δεν υπήρχε. Νεοτερισμοί και σύγχρονα στοιχεία που χτυπούσαν πολύ άσχημα στο μάτι. Κακή σκέψη το να το φέρουν κατά κάποιο τρόπο στο σήμερα βάζοντας μέσα στο παιχνίδι του πολέμου Κύπριους, Οθωμανούς και δεν συμμαζεύεται. Επίσης η ιδέα του ναυτικού σώματος έκανε το έργο να χάνει κάθε αίσθηση από Σαίξπηρ. Ευτυχώς κράτησαν και μερικές κουβέντες του συγγραφέα σχετικά με τη φύση του ανθρώπου και τα σχετικά. Όμως όταν στην ίδια παράσταση βλέπω τον Οθέλλο με το Mac στο γραφείο, μία τζαζ τραγουδίστρια να ψυχαγωγεί σε κοσμική βραδιά, μία χορεύτρια pole dancing να ερεθίζει τα πλήθη και άλλα τόσα άσχετα και βαφτισμένα ως σύγχρονα ευρήματα, μάλλον κάτι δεν πάει καλά με μένα ή με τους συντελεστές. Σκηνοθετικά κολπάκια όπως η κλεψύδρα ή το υπερυψωμένο κρυφό επίπεδο δεν ήταν αρκετά για να σώσουν την κατάσταση. Το βέβαιο ήταν ότι δεν έβλεπες Σαίξπηρ. Ήταν κάτι που ξεκινούσε σαν ένα οπτικό σοκ και έπειτα γίνονταν συνήθεια. Οι γρήγορες εναλλαγές χάριζαν μία συμπαθή ροή που παρόλα αυτά μας κούραζε χάρη στο άδειο σε ουσία περιεχόμενο. Δεν ήταν Σαίξπηρ αυτός… αλλά ένα πράγμα κενό που αποτελεί τον ορισμό της αποτυχημένης διασκευής. Εν ολίγοις μια μετριότατη παράσταση που άφησε κακές εντυπώσεις στο κοινό . Φάνηκε εξάλλου από τα γιουχαΐσματα και το κρύο χειροκρότημα.