Στα νιάτα μας, πριν από 20 χρόνια, κάθε απόγευμα πηγαίναμε στο βιβλιοπωλείο του Γιάννη. Καθόμασταν και τον πειράζαμε, όση ώρα αυτός έγραφε στην πίσω όψη παλιών ψηφοδελτίων, τη βραδυνή ανταπόκριση στο 2ο Πρόγραμμα. Με κάτι γράμματα μεγάλα, προσπαθώντας να τα κάμει καλλιγραφικά, έγραφε τις τοπικές ειδήσεις και μετά, στις οχτώ και είκοσι ακριβώς, χτυπούσε το τηλέφωνο και εμείς καθόμασταν και τον ακούγαμε που έλεγε τις ειδήσεις του νησιού στην Αθήνα. Μας μίλαγε για τα βιβλία που θα έγραφε, για τα ταξίδια του στην Κύπρο και μας έδινε βιβλία να διαβάσουμε. Ο Γιάννης δεν μας ζήτησε ΠΟΤΕ λεφτά για όσα βιβλία μας έδινε. Πάντα είχα την εντύπωση ότι ο Γιάννης δεν θα πρέπει να πήρε λεφτά για κανένα από τα βιβλία που πούλαγε. Για όλους είχε ένα παρανόμι. Εμένα με έλεγε πουνεντέζο. Στις εννιά, ο Γιάννης κλείδωνε την πόρτα και έπαιρνε το δρόμο για το σπίτι. Χειμώνα - καλοκαίρι, σκυφτός κάτω από τις καμάρες στο ίδιο δρομολόγιο. Τα τελευταία χρόνια, έκλεισε το μαγαζί, έφτιαξε το "κάστρο του" στο Μπανάτο -εμείς τον πειράζαμε που έφτιαξε σπίτι δίπλα στο νεκροταφείο- και αφοσιώθηκε στη βιβλιοθήκη του. Είχε πολλά και καλά βιβλία ο Γιάννης. Κάπου-κάπου μας έφερνε και κανένα να μας το δανείσει. Μετά ήρθε η αρρώστια και ο Γιάννης όλο και λιγότερο ερχόταν να μας δει. Καλό ταξίδι φίλε Γιάννη. Τη μυρωδιά του βιβλιοπωλείου σου, τη μυρωδιά του κιτρινισμένου βιβλίου, δεν θα την αφήσουμε ποτέ να φύγει από πάνω μας.Η φωτογραφία, τραβήχτηκε την πρωτομαγιά του 2010 στην πλατεία Αγ. Μάρκου στη Ζάκυνθο και είναι από το αρχείο του Ζ. Στουφή.
6 σχόλια:
ΚΑΛΟ ΣΟΥ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΑΙΩΝΙΩΤΗΤΑ ΑΓΑΠΗΜΕΝΕ ΜΑΣ ΓΙΑΝΝΗ .
Ο ΘΕΟΣ ΑΣ ΑΝΑΠΑΥΣΕΙ ΤΗΝ ΨΥΧΟΥΛΑ ΣΟΥ ΕΝ ΧΩΡΑ ΖΩΝΤΩΝ ΚΑΙ ΕΝ ΣΚΗΝΑΙΣ ΔΙΚΑΙΩΝ .
ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΛΑΦΡΥ ΤΟ ΧΩΜΑ ΠΟΥ ΣΕ ΣΚΕΠΑΖΕΙ ΑΛΗΣΜΟΝΗΤΕ ΦΙΛΕ.....
Ο Γιάννης Χρυσικόπουλος ήταν από τους ανθρώπους εκείνους που αφήνουν βαθύ ίχνος στο πέρασμά τους.
Η Ζάκυνθος οφείλει να τον τιμήσει.
Προσωπικά, νιώθω την ανάγκη να πω δημόσια (έστω και ανώνυμα) ένα μεγάλο "ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑΝΝΗ ΜΟΥ" ...
Ο Γιάννης είναι από τους "τυχερούς", που φεύγει.... αλλά αφήνει να μιλάει γι αυτόν, το έργο που τόσα χρόνια με κόπο...με θυσίες...και αγώνα κατάφερε να δημιουργήσει.... Καλό του ταξίδι!!!!
O Γιάννης, φωτεινή ελπίδα προοδευτικότητας και αναζήτησης στο προβληματικό μας νησί της μιζέριας, της διαφθοράς. Το μαγαζάκι του ένα κρυφό σχολειό. Καλό ταξίδι Γιάννη
Μνήμες 1965.
Στο βιβλιοπωλείο του Χρυσικόπουλου. Μόνιμο στέκι. Ξεφυλλίζουμε βιβλία, πρωτοακούμε Αρλέτα, Ζωγράφο, Σαββόπουλο (Το Φορτηγό).
Με τον Τάση, τον Ακη, το Αγόρι, το Μάκη..
Θυμάμαι κι εγώ τα μεγάλα λοξά γράμματα, το "ΜΕΛΛΟΝ", τον "ΟΔΗΓΟ ΤΗΣ ΖΑΚΥΝΘΟΥ". Και τα βράδια στη λέσχη της ΕΔΗΝ (εκεί που μετά έγινε το CARISSIMO και μετά δεν ξέρω). Για μας, που τελειώσαμε το Γυμνάσιο μεταξύ Ντένη, Χρυσικόπουλου και ΖΑΝΤΕ ΠΑΡΚ και που στην ηλικία των 15 – 16 είμαστε έτοιμοι για το χειρότερο,στη Ζάκυνθο της εποχής εκείνης,ο Γιάννης ήταν που μας έδειχνε ότι υπάρχει ένας δρόμος και ένας κόσμος άλλος, πολιτιστικής καλλιέργειας, Δημοκρατίας και Προόδου.
Ας είναι ελαφρό ….
έτσι για την ιστορία δηλαδή, ο Γ. Χρυσικόπουλος είχε γράψει, σχεδιάσει και δημοσιεύσει περίπου 100 βιβλία σχετικά με τη Ζάκυνθο.
Δημοσίευση σχολίου