Σαν παλιό σινεμά.

Κάποτε, αυτό το παραμελημένο χωράφι, όπου τα αγριόχορτα και τα σκουπίδια έχουν γίνει πια οι μόνιμοι κάτοικοι, είχε γνωρίσει μεγάλες δόξες. Ήταν θερινό σινεμά, όπου διασκέδαζαν μικροί και μεγάλοι τα υπέροχα καλοκαιρινά βράδια της Ζακύνθου. Το λευκό πανί, που από καιρό έχει σαπίσει και χαθεί, φιλοξενούσε μεγάλα ονόματα της Έβδομης Τέχνης, ή μπορεί και όχι τόσο μεγάλα, πάντως έσφυζε από ζωή τεχνικολόρ προς μεγάλη τέρψη των θεατών που έπιναν τις πορτοκαλάδες τους και τραγάνιζαν τα πατατάκια τους στη δροσιά του απόβραδου, δίπλα στη θάλασσα, μέσα σ' ένα ωραίο κήπο. Η μηχανή μέσα στο ξύλινο σπιτάκι κροτάλιζε καταβροχθίζοντας χιλιόμετρα φιλμ και από το παραθυράκι ξεχυνόταν ιριδιστά το ζωντανό χρωματιστό φως, γεμάτο ανθρώπινα έργα και συναισθήματα. Τώρα πια, πάνε όλα αυτά. Η πλαζ ερειπωμένη, βρώμικη και απωθητική, ο κήπος απεριποίητος, ερείπια, το σινεμά σκουπιδο-αλάνα. Κάποιοι που σύντομα θα ζητάνε πάλι ξεδιάντροπα ψήφους, θα έπρεπε πρώτα να απολογηθούν για τα μύρια κακά που έκαναν στον τόπο ετούτο, την αμέλεια, την κοντοφθαλμία, την κουτοπονηριά, την οσφυοκαμψία, την απύθμενη πλεονεξία και τη φοβερή βλακεία τους... Ω! Συγχωρέστε με, παρασύρθηκα και ξέχασα, ο αφελής, ότι ακριβώς αυτοί - και η παντοδύναμη κομματική γραμμή - ήταν οι σημαντικότεροι λόγοι εκλογής τους από την τοπική Κοινωνία...

Post: ΑΗΤΟΜΑΧΟΣ