Adriana Maria Butnariu: ΣΚΙΕΣ (ποίημα)
-
Μπλὲ σκιὲς χάνονται στὸ ψυχρὸ σούρουπο καὶ σταγόνες βροχῆς, κρύες καὶ
βαριές, πέφτουν πάνω μας σὰν σὲ γυάλινους βράχους, διάφανους καὶ σιωπηλούς…
Ὁ ἄνεμος ...
Πριν από 4 ώρες































3 σχόλια:
Μια εικόνα χίλιες λέξεις
Εγώ πάντως για Δρυιδη τον φανταζόμουν παρά για θεό
Το Παιδι τση Πλατειας ειναι την στιγμη οπου εγινε Ντοτορος τση Πλαζ!
Δημοσίευση σχολίου