Δράση ευαισθητοποίησης για την τρίτη ηλικία.

Η μορφή της οικογενείας στην Ελλάδα άλλαξε δραματικά την τελευταία 30ετία . Οι κοινωνικό-οικονομικές αλλαγές , η αστικοποίηση , η ανατροπή των δεδομένων εργασίας , η διαμόρφωση νέων προτεραιοτήτων βάση του δυτικού τρόπου ζωής , είναι κάποιοι από τους παράγοντές που συντέλεσαν στην σταδιακή αποδόμηση της παραδοσιακής οικογένειας . Η Τρίτη ηλικία λοιπόν μένει χωρίς ρόλο , χωρίς την νέα γνώση , χωρίς δεξιότητες για το ευ ζειν σε αυτόν την δύσκολη και ανατρεπτική φάση ζωής . ‘Έτσι συχνά , με την συνοδεία οργανικών παθήσεων , την εμφάνιση κινητικών δυσκολιών και την μείωση των κοινωνικών επαφών , οι άνθρωποι της Τρίτης ηλικίας απομονώνονται . Η απομόνωση δημιουργεί αισθήματα μοναξιάς , απογοήτευσης , θλίψης , παραίτησης. Αν σε αυτή την εικόνα προσθέσουμε και κάποιες άλλες παραμέτρους , όπως οικονομική δυσχέρεια ,απώλεια αγαπημένων προσώπων , κοινωνική απόρριψη , ίσως φτάνουμε κοντά στο να αντιληφθούμε το πόσο δύσκολο είναι τελικά να ανήκεις στην Τρίτη ηλικία , είναι λοιπόν μονόδρομος δυστυχίας , δυσκολιών και απογοήτευσης η Τρίτη ηλικία ; Αν όλοι αναλογιστούμε τα παραπάνω στοιχεία θα αντιληφθούμε πόσο επιτακτική είναι η ανάγκη προσφοράς μας για φροντίδα και αγάπης. Είναι χρέος μας να σταθούμε κοντά τους και να τους υποστηρίξουμε με όσα μέσα διαθέτουμε προκειμένου να κλείσουν αξιοπρεπώς τον κύκλο της ζωής τους . Το διαδίκτυο έχει κατακλίσει ένα γράμμα ενός πατέρα στον γιο του , σας το παραθέτω με σκοπό να σας παρουσιάσω τον κύκλο της ζωής και να σας υπενθυμίσω να συμπεριφερθείτε στα ηλικιωμένα άτομα , όπως θα θέλατε να σας συμπεριφερθούν όταν θα είστε εσείς στην θέση τους . «Εάν μια μέρα με δεις "γέρο"... εάν λερώνομαι όταν τρώω και δεν μπορώ να ντυθώ... έχε υπομονή. Θυμήσου πόσο καιρό μου πήρε για να σου τα μάθω... Εάν όταν μιλάω μαζί σου επαναλαμβάνω τα ίδια πράγματα, μην με διακόπτεις, άκουσε με. Όταν ήσουν μικρός κάθε μέρα σου διάβαζα το ίδιο παραμύθι μέχρι να... η συνέχεια εδώ.  

...σε πάρει ο ύπνος. Όταν δεν θέλω να πλυθώ μην με μαλώνεις και μην με κάνεις να αισθάνομαι ντροπή... Θυμήσου όταν έτρεχα από πίσω σου και έβρισκες δικαιολογίες όταν δεν ήθελες να πλυθείς. Όταν βλέπεις την άγνοιά μου στις νέες τεχνολογίες, δώσε μου χρόνο και μη με κοιτάς ειρωνικά, εγώ είχα όλη την υπομονή να σου μάθω το αλφάβητο. Όταν κάποιες φόρες δεν μπορώ να θυμηθώ ή χάνω τον συνειρμό των λέξεων, δώσε μου χρόνο για να θυμηθώ και εάν δεν τα καταφέρνω μην θυμώνεις... Το πιο σπουδαίο πράγμα δεν είναι εκείνο που λέω αλλά η ανάγκη που έχω να είμαι μαζί σου και κοντά σου και να με ακούς. Όταν τα πόδια μου είναι κουρασμένα και δεν μου επιτρέπουν να βαδίσω μην μου συμπεριφέρεσαι σαν να ήμουν ένα "βάρος", έλα κοντά μου με τα δυνατά σου μπράτσα, όπως έκανα εγώ όταν ήσουν μικρός και έκανες τα πρώτα σου βήματα. Όταν λέω πως θα ήθελα να "πεθάνω"... μη θυμώνεις, μια μέρα θα καταλάβεις τι είναι αυτό που με σπρώχνει να το πω. Προσπάθησε να καταλάβεις πως στην ηλικία μου δεν ζεις, επιβιώνεις. Μια μέρα θα ανακαλύψεις ότι παρόλα τα λάθη μου πάντοτε ήθελα το καλύτερο για σένα, για να σου ανοίξω τον δρόμο. Αφιέρωσε μου λίγο από τον χρόνο σου, δώσε μου λίγο από την υπομονή σου, δώσε μου έναν "ώμο" για να ακουμπήσω το κεφάλι, με τον ίδιο τρόπο που το έκανα και εγώ για σένα. Βοήθησέ με να περπατήσω, βοήθησέ με να τελειώσω τις ημέρες μου με αγάπη και υπομονή. Σε αντάλλαγμα θα σου δώσω ένα χαμόγελο και την απέραντη αγάπη που πάντα έτρεφα και είχα για σένα.

Post: Σαρακίνη Γεωργία 

Ψυχολόγος