Έκθεση ζωγραφικής στο φουαγιέ του Φώσκολου.

Η Μακρινή Χώρα είναι ένας τόπος συνάντησης και αναμνήσεων. Είναι ένας χώρος όπου το φανταστικό μπλέκει τα νήματά του με τα χρώματα του καθημερινού, του εφήμερου, του- πολύ συχνά-ασήμαντου, αλλά και αξιομνημόνευτου. Είναι μια ευκαιρία απόδρασης από το κενό μνήμης που μας επιβάλλεται απ’τη ρουτίνα του «πρέπει». Μια παιδική φωνή που μέσα στο «σκοτάδι» θα μας σηκώσει και θα μας πει «Καλημέρα! Έλα να παίξουμε!». Τα πρόσωπα που συμμετέχουν στο παιχνίδι-υπαρκτά ή φανταστικά- δεν ορίζουν κανόνες ούτε αριθμό παικτών. Δεν δίνουν απαντήσεις ούτε χρόνο διάρκειας. Βρίσκονται εκεί μπροστά μας και μας προκαλούν, κοιτώντας μας με τα υπερμεγέθη κεφάλια τους να γελάσουμε, να φωνάξουμε, να διασκεδάσουμε μαζί τους έστω για μια στιγμή.