Με αφορμή την ομιλία "Το εσώβρακον του Αγίου Γρύφωνος" του Ι. Κολώνια, που παίχτηκε τη Δευτέρα του Πάσχα από την Ομάδα Λαϊκού Θεάτρου στον Άγιο Λέοντα, θυμήθηκα κάποιες παλιές ιστορίες σχετικές με έναν παπά, που έχω ακούσει από πρόσωπο αξιόπιστο. Ιστορίες όχι που άκουσε, αλλά που έζησε. Ιδού ένα μικρό δείγμα:
Πριν από πενήντα και πλέον χρόνια, ο νεαρός τότε παπάς, υπηρετούσε σ' ένα χωριό του κάμπου. Μιά Μεγάλη Παρασκευή (1959; 1960;), το πρόσωπο (του πολύ κοντινού-συγγενικού περιβάλλοντος του παπά) που μου τα διηγήθηκε, μπήκε στο σπίτι του παπά, και τον βρήκε στο τραπέζι να κολατσίζει. Μαζί του κι ένας άλλος νεαρός, που έγινε λίγο αργότερα παπάς, και πέθανε πριν από λίγα χρόνια. Ένα από τα ορεκτικά ήτανε τυρί φέτα. "Μωρέ παπά, φέτα τρώτε σήμερα, Μεγάλη Παρασκευή;" τους ρώτησε με απορία και δυσαρέσκεια. "Η εκκλησία λέει να μην τρώμε τη Μεγάλη Παρασκευή. Είδες εσύ να τρώω τη Μεγάλη Παρασκευή; Εγώ τη φέτα τρώω και όχι τη Μεγάλη Παρασκευή", απάντησε λογοπαίζοντας ο παπάς.
Post: Ζακύνθιος ΚΑΣ
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου