«Ιστορίες Αθλιότητας» του Μπρεχτ από το Θέατρο τση Ζάκυθος.

Το ΘΕΑΤΡΟ ΤΣΗ ΖΑΚΥΘΟΣ για την χειμερινή περίοδο 2010-2011 ανεβάζει στον ΑΥΡΙΑΚΟ την παράσταση «Ιστορίες της Αθλιότητας», βασισμένη πάνω σε κείμενα, ποιήματα και τραγούδια του Μπέρτολτ Μπρεχτ.

Οι «Ιστορίες της Αθλιότητας» θα παίζονται κάθε Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή , Σάββατο και Κυριακή στις 9:15 μμ , αρχής γενομένης από το Σάββατο 4 Δεκεμβρίου.
Η μετάφραση των κειμένων είναι του Μάριου Πλωρίτη, Τίτου Πατρίκιου και Αγγέλας Βερυκοκάκη. Η δραματουργική σύνθεση και η σκηνοθεσία του Κώστα Καποδίστρια , τα σκηνικά και η αφίσα του Διονύση Καλαμαρά, τα κοστούμια της Μαριέττας Μαρούδα και η μουσική του Νίκου Ξένου. Η επιμέλεια του προγράμματος έγινε από την θεατρολόγο Πηνελόπη Αβούρη και οι φωτογραφίες της παράστασης είναι της Σπυριδούλας Γκούσκου.
Παίζουν οι ηθοποιοί : (αλφαβητικά)
Ζωή Βισβάρδη , Γιώργος Βούτος, Αγγελική Κυπριώτη, Νίκος Ξένος, Διονυσία Ξένου, Διονύσης Ποταμίτης και Μαρία Σταμίρη.
Λόγω του περιορισμένου αριθμού θέσεων , για κρατήσεις μπορείτε να τηλεφωνείτε στο 26950-61884.
Η επιλογή του συγκεκριμένου συγγραφέα αλλά και...η συνέχεια εδώ

...των κειμένων της παράστασης έγινε με βάση τις ομοιότητες της εποχής που γράφτηκαν με την σημερινή. Τα κείμενα της παράστασης περιγράφουν την κατάσταση της ναζιστικής Γερμανίας στην δεκαετία του 1930, που ήρθε σαν αποτέλεσμα της Παγκόσμιας Οικονομικής Κρίσης, που ξεκίνησε από την Αμερική με το κραχ του 1929.
Η κρίση εκείνη είχε για την Ευρώπη ολέθρια αποτελέσματα και οδήγησε στην άνοδο του φασισμού και του ναζισμού, με κατάληξη τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, με τις γνωστές συνέπειες για την ανθρωπότητα. Ανάλογη κρίση περνάμε και σήμερα.
Χωρίς να είμαστε αιθεροβάμονες, και να θεωρούμε ότι μία παράσταση μπορεί να αλλάξει τα γεγονότα, σας καταθέτουμε την ανάγκη που νιώσαμε για το ανέβασμα αυτού του έργου μέσα από τα λόγια του ίδιου του Μπρεχτ, που περιλαμβάνονται στο « μικρό όργανο για το θέατρο»,σε μετάφραση Δημήτρη Μυράτ: «Αν ο ηθοποιός δεν θέλει να είναι παπαγάλος ή μαϊμού, πρέπει να κάνει κτήμα του την γνώση της εποχής του πάνω στην κοινωνική ζωή παίρνοντας μέρος στους ταξικούς αγώνες. Μπορεί αυτό να φανεί σε μερικούς σαν κατάπτωση, μιας και τοποθετούν την τέχνη, αφού προηγουμένως έχει τακτοποιηθεί η πληρωμή, στις πιο ψηλές σφαίρες. Οι περισσότερες όμως αποφασιστικές μάχες του ανθρώπινου γένους , δίνονται πάνω στην γη, όχι στους αιθέρες και «έξω» στην ζωή , όχι μες στους εγκεφάλους. Κανείς δεν μπορεί να υψωθεί πάνω από τις αντιμαχόμενες τάξεις, γιατί κανείς δεν μπορεί να υψωθεί πάνω από τον άνθρωπο. Η κοινωνία δεν έχει κανένα κοινό μεγάφωνο, όσο είναι χωρισμένη σε τάξεις. Έτσι , όσοι λένε πως δεν ανακατεύονται στην πολιτική , σημαίνει πως ανήκουν στην άρχουσα τάξη».