Οποιαδήποτε ομοιότητα, είναι εντελώς συμπτωματική!

Τα τελευταία 20 χρόνια ορισμένοι αιρετοί είχαν στόχο την καρέκλα για το κέρδος από το χρήμα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Ξεχρεώθηκαν έκαναν τις δουλειές τους, έφτιαξαν την οικονομική τους κατάσταση, τακτοποίησαν τους ανθρώπους τους. Έχοντας πιάσει όλα τα πόστα με μισθοφόρους τους, τα χρήματα των Ο.Τ.Α, πήγαιναν οπουδήποτε αλλού εκτός από τις ανάγκες των Ο.Τ.Α, και όλοι έκαναν τα στραβά μάτια γιατί σχεδόν όλοι έτρωγαν, αλλά και όσοι δεν έτρωγαν έλεγαν: "εγώ θα βγάλω το φίδι από την τρύπα;"
Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα εκεί γύρω στο 2006, όποιος δεν έβγαζε ή έπαιρνε χρήματα από Δήμους, Συνδέσμους ή Επιχειρήσεις να θεωρεί τον εαυτό του βλάκα ή να ψάχνεται γιατί και πώς συμβαίνει όλη αυτή η κυκλοφορία χρημάτων! Μετά τα γεγονότα του Ιούνιου του 2006, η αγορά μαζεύτηκε, και το Δημόσιο χρήμα σταμάτησε απότομα να κυλάει, επειδή αφενός είχαν απορροφήσει όσα μπορούσαν και τα είχαν φάει, αφετέρου δεν είχαν προχωρήσει τα έργα ώστε να απορροφηθούν οι επόμενες δόσεις των επιχορηγήσεων, εκτός βέβαια από τα ανταποδοτικά έσοδα του Δήμου τα οποία με το φαγοπότι τόσων ετών δεν αρκούσαν ούτε για ζήτω!
Εκεί λοιπόν πριν τις δημοτικές εκλογές του 2006, οι οποίες θα ήταν και οι τελευταίες με το σχέδιο Καποδίστριας, μερικοί της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, το έριξαν στον δανεισμό από τις τράπεζες. Ήταν ο καταλληλότερος τρόπος να ...η αποκαλυπτική συνέχεια εδώ.

...βρουν γρήγορα μετρητά, αφού στις επόμενες δημοτικές εκλογές (δηλαδή τώρα το 2010), το κράτος θα μάζευε τα χρέη των δήμων και θα τα απορροφούσε, με αποτέλεσμα οι Δήμοι του 2010 θα ξεκινούσαν με ΜΗΔΕΝ χρέη αφού θα τα μάζευε το Δημόσιο! Λογάριαζαν όμως χωρίς το Δ.Ν.Τ και χωρίς την Τρόικα!
Έτσι, σε συνεννόηση, από τον Ιούνιο 2006 μέχρι τον Μάιο 2007 ο Δήμος πήρε από Τράπεζες και Παρακαταθηκών 22.000.000€ σε δάνεια, και εξακολουθούσε το ταμείο του Δήμου να έχει έλλειμμα 4.000.000€! Αυτό το έλλειμμα ήταν η αιτία να γίνει ο εμπρησμός του Δημαρχείου. Τράπεζα και Παρακαταθηκών εξυπηρέτησαν τον φίλο Δήμο-Δήμαρχο, σύμφωνα με τους ενεχόμενους τότε, στις συστάσεις και στην χορήγηση ων δανείων. Άλλη τράπεζα ένωσε την ανάγκη της με την ανάγκη του Δημάρχου για το χρήμα. Δηλαδή, η τράπεζα πούλαγε χρήμα σε Δήμους-Δημάρχους, ο Δήμος-Δήμαρχος ήθελε χρήμα γιατί αφενός του έλλειπε και αφετέρου ο υπερδανεισμός δεν τον ένοιαζε αφού έτσι και αλλιώς λειτουργούσε παράνομα αλλά θα τον κάλυπταν, και επίσης ενόψει του Καποδίστριας 2 (νυν Καλλικράτη) δεν τον ένοιαζε πόσα δάνεια θα χρεωνόταν το Δημόσιο. Ούτως εχόντων των πραγμάτων, η τράπεζα πούλησε χρήματα στο Δήμαρχο και θα αποκομίσει κέρδος αφού αποπληρώνεται από το Ελληνικό Δημόσιο. Ο Δήμαρχος πήρε χρήματα που τα χρειαζόταν η ομάδα των Τοπικών Αρχόντων και πούλησε στην Τράπεζα τα έσοδα του Δήμου από τους Δημότες και από το Ελληνικό Δημόσιο.
Δηλαδή, για το κοινό συμφέρον τους, με πώληση και αγορά της ανάγκης εκάστης μίας των πλευρών, οι εκπρόσωποι της Διοίκησης της Τράπεζας πούλησαν χρήματα έναντι κέρδους στο δήμαρχο, και οι εκπρόσωποι της Διοίκησης του Δήμου-Δήμαρχος αγόρασαν το χρήμα για κέρδος τους και κατέστησαν τελικό οφειλέτη και αποπληρωτή των χρημάτων αυτών τους Ζακυνθινούς από τα τέλη παρεπιδημούντων και το Ελληνικό Δημόσιο από τους κεντρικούς Αυτοτελείς Πόρους.
Παράπλευρα σε αυτό, και προκειμένου να αποσιωπηθεί το σκάνδαλο τότε το 2007, έχασαν 148 Ζακυνθινοί καταθέτες τουλάχιστον 11.000.000€ τα οποία τα παρακράτησε η τράπεζα από τους πελάτες και μένει ακόμη ανέλεγκτη από τις αρμόδιες αρχές, και παράλληλα διεκδικεί 43.500.000€ από την ασφαλιστική της εταιρεία με την αιτιολογία ότι τα έχασε από την τότε διευθύντρια του καταστήματος κατά το διάστημα που δανειοδοτούσε το Δήμο.
Και έτσι, μετά από τόσα απανωτά οικονομικά σκάνδαλα των 65.000.000 εκατομμυρίων ευρώ σε μια κοινωνία μόλις 40.000 κατοίκων, όλοι αναρωτιούνται τι έγιναν τα χρήματα ή που είναι τα χρήματα;
Η απάντηση είναι τόσο απλή όσο και μια πράξη αριθμητικής.
Τα χρήματα σπαταλήθηκαν μεταξύ ορισμένων της τοπικής αυτοδιοίκησης προκειμένου αυτοί ή οι μισθοφόροι τους να μείνουν στις καρέκλες τους όλα αυτά τα χρόνια, διότι έβγαιναν και ξανάβγαιναν με πληρωμή ψήφων.
Ταυτόχρονα με αυτό, αρκετοί από αυτούς που ασχολούνταν με την τοπική αυτοδιοίκηση ή βοηθούσαν τους κατέχοντες τις καρέκλες, έφτιαξαν υλικά τις συνθήκες της ζωή τους. Δηλαδή απέκτησαν: δουλειά μισθωτού ή επιχείρηση, σπίτι ή σπίτια, αυτοκίνητο ή αυτοκίνητα, πολυδάπανο τρόπο ζωής, τερπνό έως έξαλλο τρόπο ζωής . Αρκετοί από τους ενασχολούμενους με την Τοπική Αυτοδιοίκηση, ποτέ δεν θα είχαν την δυνατότητα της σημερινής τους οικονομικής και επαγγελματικής κατάστασης, εάν δεν υπήρχε η είσπραξη από το επάγγελμα πολιτική.
Περαιτέρω, επειδή κατείχαν και δαπανούσαν χρήματα τα οποία δεν τα είχαν δουλέψει, δεν τα σέβονταν ούτε τα πονούσαν. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να παίρνουν όλο και περισσότερα και να σπαταλούν όλο και περισσότερα. Εάν υπολογίσουμε και το σύνδρομο του νεοπλουτισμού, που απέκτησαν συνάμα με το σύνδρομο της αλαζονείας από την εξουσία, τότε δεν τους έφταναν όχι τα εκατομμύρια που λείπουν από το Δήμο, αλλά ούτε άλλα τόσα.
Αστάθμητοι παράγοντες και η διακοπή των χρηματοδοτήσεων από τις τράπεζες, τάραξαν την αγορά, με αποτέλεσμα να φραγεί η ροή του χρήματος από τους Ο.Τ.Α. προς τα έξω στους ανθρώπους των Ο.Τ.Α.
Για αυτό όλοι σήμερα κλαίγονται ότι δεν έχουν χρήματα και ούτε έβγαλαν χρήματα από την πολιτική, και έχει γίνει σλόγκαν η συνεχώς αναφερόμενη φτώχεια τους! Όμως κανένας από αυτούς δεν πούλησε ούτε σπίτι ούτε χωράφι ούτε αυτοκίνητο! Μόνο κλαίγεται και συνεχίζει κλαίγοντας τον τρόπο ζωής του ή επανεκλογής του!!!