Ένα ποίημα για τον Αλέξη.

Γιάννη Δάλλα

Δ Η Μ Ο Τ Α Ρ Α Κ Τ Ε Σ

Αυτός εκεί και με τη σκέψη του σκοπεύει
ρίχνει κάτι απλωτές ματιές σαν δίχτυα
κι η άκρη του κανθού του αγκίστρι

Η σκέψη πίσω απ' τα σμιγμένα φρύδια
σαν βολίδα
κι η τρύπα της καρδιάς που στόχευσε κρατήρας
το αίμα να χύνεται σαν λάβα στις λεωφόρους
με αναρτημένα τα πανώ της ανταρσίας
-μπροστά φρουροί και πίσω μασκοφόροι-
Δίχως ινστρούκτορες… Κι οι όψιμοι προστάτες
σαν φαρισαίοι πίσω απ' τα στασίδια

Έτσι κι ο Ανδρόνικος ο Β΄ σ' ένα απ' τα χρυσόβουλλα
μιλά για οχλοποιούς, που «εις παραλύπησιν
αυτών μέλλει είναι
των ορθώς κρατουμένων και εκζητούντων,
συντηρείσθαι εις την πρέπουσαν κατάστασιν
της βασιλείας» του. Ο Ανδρόνικος ο Β΄ !

Και της πρωθυπουργίας του ο Β΄, που όπως
ο Πιλάτος
νίβει τα χέρια και μιλά ο αναμάρτητος
για οχλοποιούς και για δημοταράκτες

O Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος δολοφονήθηκε σε μία μάχη που δεν έδωσε ποτέ. Αθώο παιδί, δεν είχε εμπλακεί ποτέ σε αψιμαχίες, και δεν ανήκε σε παρατάξεις∙ δεν είχε προκαλέσει ποτέ. Τις έντονες αντιδράσεις της οικογένειας του δεκαπεντάχρονου και των νομικών της εκπροσώπων αλλά και του δικηγορικού συλλόγου της Αθήνας προκάλεσε η στάση του προφυλακισθέντος ειδικού φρουρού ενώπιον του ανακριτή και οι δηλώσεις του συνήγορου του περί «παρεξήγησης». Από την πλευρά του επανέλαβε τη θέση του εντολέα του. Υποστήριξε πως ο θάνατος του Αλέξανδρου οφείλεται σε ατύχημα... « ο Θεός επέφερε αυτό το αποτέλεσμα».

Ένα χρόνο μετά και εν αναμονή των μαζικών συλλαλητηρίων της μαθητικής και της φοιτητικής κοινότητας της χώρας, ο φίλος ποιητής Γιάννης Δάλλας, σήμερα το πρωί, μου έστειλε το ανέκδοτο ποίημά του «Δημοταράκτες», γραμμένο μετά τη βίαιη «αναχώρηση» του δεκαπεντάχρονου μαθητή.

Διονύσης Ν. Μουσμούτης

Post: Στον ίσκιο του Ήσκιου