Οι παρακάτω οι ιστορίες δεν είναι ανέκδοτα και καταγράφονται για ιστορικούς λόγους…

…προκειμένου μετά από λίγα χρόνια να αποτελέσουν μέρος ολόκληρου βιβλίου με τα ευτράπελα και κωμικοτραγικά, που η μοίρα μας επιφύλαξε να ζούμε το τελευταίο χρονικό διάστημα σε τούτο το νησάκι.
1. Γνωστός και μη εξαιρετέος ταγός της κουλτούρας, επισκέπτεται χώρο με πίνακες που φέρουν τις υπογραφές διάσημων Ελλήνων ζωγράφων. (Η αυθεντικότητα των πινάκων είναι αντικείμενο άλλης μελέτης.) Ο οικοδεσπότης τον ξεναγεί και του παρουσιάζει έναν-έναν τους πίνακες που κοσμούν τους τοίχους του οικήματος. Φτάνοντας μπροστά στον τρίτο κατά σειρά πίνακα ο ιδιοκτήτης του λέει: «Αυτός ο πίνακας είναι του Γύζη». Και έρχεται η “πετριά”, ως απάντηση πολύ-πραγματογνωμοσύνης ενός ανθρώπου που έχει “φάει με το κουτάλι” τον πολιτισμό. «Έχω πάει εκεί. Κοντά στους Αμπελόκηπους δεν είναι;»
2. Δημοσιογράφος τον έχει καλέσει σε συνέντευξη με σκοπό να τον εκθέσει ανεπανόρθωτα, ρωτώντας πράγματα που μάλλον και ο ίδιος αγνοεί παντελώς. Ο παράγοντας νιώθει κολακευμένος που θα μιλήσει για ανωτέρου επιπέδου πράγματα και δεν καταλαβαίνει ότι του την έχουν “στημένη”.
Ερώτηση:
«Κύριε τάδε τι γνώμη έχετε για τον ιμπρεσιονισμό;»
Απάντηση:
«Αγαπητέ μου δυστυχώς δεν έχω ασχοληθεί καθόλου με τα μοντέρνα μουσικά ρεύματα».
Λίγη προσπάθεια ακόμη και θα ξεπεράσει και τη συνάδελφό του …Λαίδη Άντζελα.