Σάββατο 20 Αυγούστου 2005

Χατζηγιάννης BackStage3

Από την πρώτη του συναυλία στη Ζάκυνθο, εμπιστεύεται σχεδόν τους ίδιους ανθρώπους. Manager, φροντιστής, συνοδοί, ηχολήπτης, μουσικοί είναι οι ίδιοι κάθε χρόνο και οι περισσότεροι Κύπριοι. Είναι χαρακτηριστικό ότι από τους 4-5 που έχουν άμεση πρόσβαση στο καμαρίνι του, οι τρεις είναι παιδικοί του φίλοι και ο τέταρτος ο αδελφός του! Στο sound check πριν από τη συναυλία, ο Μιχάλης είναι αυτός που μεταδίδει το κέφι και στο υπόλοιπο γκρουπ. Παρά το εξαντλητικό του πρόγραμμα, -συναυλία κάθε μέρα, ύπνος, λεωφορείο, ξενοδοχείο, sound check και ξανά από την αρχή σε άλλη πόλη – ο Χατζηγιάννης το βράδυ απογειώνετε και απογειώνει το κοινό του. Δεν είναι και πολλές οι συναυλίες που ο κόσμος περνάει τόσο καλά και διασκεδάζει τόσο πολύ! Και ενώ το κοινό του Χατζηγιάννη είναι κατά βάση νεανικό, δεν λείπουν και οι εξαιρέσεις!
Στην τελευταία συναυλία του, την Παρασκευή 19 Αυγούστου 2005, και ενώ η συναυλία είχε ξεκινήσει μια ώρα πριν, τρεις καλοντυμένες κυρίες, ντυμένες στην πένα, διανύοντας την έκτη δεκαετία της ζωής τους, περίμεναν μπροστά από το ταμείο του θεάτρου. Νομίζοντας ότι περιμένουν τα …εγγόνια τους, τις ενημερώσαμε ότι η συναυλία θα τελειώσει μετά τα μεσάνυχτα και θα μπορούσαν να επιστρέψουν μετά από 2 ώρες. Εκείνες όμως ζητούσαν εισιτήρια για τον Χατζηγιάννη! Στην απάντησή μας, ότι δεν υπάρχουν άλλα εισιτήρια και ότι τους επιτρέπουμε να περάσουν δωρεάν μέσα στο θέατρο, αλλά θα πρέπει να κάτσουν όρθιες για τις επόμενες 2 ώρες -πράγμα που θα ήταν εξαντλητικό για τρεις ηλικιωμένες κυρίες- η απάντησή τους ήταν κεραυνός. «Δεν μας πειράζει. Και τα Δώδεκα Ευαγγέλια ορθές τ’ ακούμε την Μ. Πέμπτη»!